حضرت محمّد (ص): علی جان مردم پس از من به فتنه و آزمونی عظیم مبتلا می شوند

امیر المؤمنین(ع):

یا رسول الله آن فتنه و آزمون عظیم چیست و حال مردم در آن زمان چگونه است؟

حضرت محمّد(ص):

مردمی که در آن زمان مورد ابتلا قرار می گیرند چند صفت دارند:

سيفتنون بعدى بأموالهم؛

با اموال و داراییهایشان امتحان می شوند.

و يمنّون بدينهم على ربّهم؛

در مورد مسلمان بودن خود بر خدا منّت می گذارند.

و این در حالی است که طبق فرموده قرآن این خداست که باید بر آنها به خاطر ایمانی که به آنها عنایت کرده منبت بگذارد :" يَمُنُّونَ عَلَيْكَ أَنْ أَسْلَمُواْ قُل لَّا تَمُنُّواْ عَلىَّ إِسْلَامَكمُ بَلِ اللَّهُ يَمُنُّ عَلَيْكمُ أَنْ هَدَئكمُ  لِلْايمَانِ إِن كُنتُمْ صَادِقِين" (حجرات/17)

يتمنّون رحمته؛

آنها با تمام گناهان بزرگی که در پیشگاه پروردگار مرتکب می شوند، از خداوند انتظار رحمت دارند و خود را مشمول رحمت او می دانند.

يأمنون سطوته؛

با وجود آلودگی های فراوانی که دارند خود را از عذاب و خشم خدا محفوظ می شمارند.

يستحلوّن حرامه بالشّبهات الكاذبة و الأهواء السّاهية؛

حرام های الهی را با دو ابزار "شبهات دروغین" و "هوسهای غفلت زا" حلال می کنند.

اعمال حرامی که به آنها علاقه دارند را در زیر پوشش شبهات و هوسهای خود قرار می دهند تا هم دیگران و هم وجدان خود را فریب دهند.

و اما نمونه های بارز و شایع این حلال نمودن حرام ها:

*فيستحلوّن الخمر بالنّبيذ:

شراب می نوشند و می گویند عصاره میوه است.

*و السّحت بالهديّة:

رشوه می دهند و می گیرند و می گویند هدیه است.

*و الرّبا بالبيع:

ربا را به اسم معامله انجام می دهند.

 آیا ما گرفتار این آزمون و فتنه عظیم نشده ایم؟

جمیله رجایی دختر شهید رجایی می گوید:

قبل از اینکه پدرم به زندان بیفتد با اینکه کارشان خیلی زیاد بود، نسبت به ما وظیفه شان را انجام می دادند. سعی می کردند به وسیله کارهایشان ما را خوشحال کنند.

در یک روز تعطیل ما را به کوه بردند، در کوه به ما درس استقامت و پایداری می دادند و می گفتند:"انسان باید مثل کوه استوار و پایدار باشد".

اگر ما نمی توانستیم از کوه بالا برویم قدری صبر می کردند تا ما خودمان تلاش کنیم و اگر می دیدند نمی توانیم به ما کمک می کردند.

گاهی اسم ما را روی یک سنگ حک می کردند و به این طریق به ما پیام می دادند در طبیعت بعضی چیزها ماندنی و بعضی دیگر زایل شدنی هستند.

بر گرفته از کتاب: خلاصه خوبی ها، غلامعلی رجایی

یکی از دوستان همکار در وزارت آموزش و پرورش تعریف می کرد یکبار که از مأموریتی بر می گشتم

–چون نزدیک اذان ظهر بود- به راننده گفتم به دلیل اینکه داریم از نزدیک منزلمان عبور می کنیممن ناهار را به منزل می روم و بعد از آن به وزارتخانه می آیم.

وقتی وارد کوچه شدم با کمال تعجب دیدم جمعی در وسط کوچه به نماز جماعت ایستاده اند.

از دیدن این صحنه خیلی متعجب شدم و منتظر ماندم تا نماز تمام شود و راهم را به سوی منزل ادامه دهم. بعد از نماز وقتی نمازگزاران برخاستند بر تعجبم افزوده شد چون یکدفعه نگاهم به نگاه مهربان و صمیمی آقای رجائی که جلو آن عده به نماز ایستاده بود افتاد.

حال و احوالی کردیم و پرسیدم:" آقای رجائی جریان چیست؟"

پاسخ داد:" هیچی. من از این کوچه رد می شدم که دیدم دارند اذان می گویند، بلافاصله در گوشه ای به نماز ایستادم و اینها هم به تدریج به من اقتدا کردند".

بر گرفته از کتاب: خلاصه خوبی ها، غلامعلی رجایی

اوج حیا و عفت

هنگامی که عبدالله بن ام مکتوم نابینا، بر در خانه پیامبر صلی الله علیه و آله قرار گرفت و اجازه ورود خواست، حضرت فاطمه سلام الله علیها خود را پوشانید، پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله دلیل این کار را از دخترش جویا شد، حضرت فاطمه سلام الله علیها در پاسخ پدر فرمود:

" يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنْ لَمْ يراني [يَرَنِي] فَأَنَا أَرَاهُ وَ هُوَ يَشَمُّ الرِّيحَ"؛ ایرسول خدا او مرا نمی بیند اما من او را می بینم و او بوی مرا استشمام می کند. (محمد باقر مجلسى، بحار الأنوار، ج43، ص91)

این جمله حضرت(س) بیانگر چند نکته مهم است:

* حضرت زهرا سلام الله علیها نسبت به تأثیر گذاری پوشش بر نحوه گفتار و رفتار آگاهی کامل داشت.

* حضرت زهرا سلام الله علیها متوجه این مسأله بود که معمولاً افراد نابینا در سایر حواس خود قوی تر از دیگرانند و حتی می توانند با قوه ی شنوایی و بویایی خود، از نحوه ی حرکت و راه رفتن یک زن دریابند که او تا چه حد خود را پوشانده است.

بنابر این نحوه گفتار و رفتار حضرت فاطمه سلام الله علیها در مقابل آن مرد نابینا نه تنها بی معنا نیست بلکه در خود مفاهیم و معارفی ژرف دارد که انسان را معترف به مصداق و مظهر کامل حیا و عفت بودن آن حضرت می نماید.